Kluczowe jest wdrożenie mechanizmów, które zatrzymają spiralę narastających oczekiwań płacowych pracowników ochrony zdrowia na kontraktach, w szczególności tam, gdzie te wynagrodzenia są naprawdę ekstremalnie wysokie i nie mogą być pokryte w ramach środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zasilanego 9 procentową składką – ocenia Wojciech Wiśniewski.

W stanowisku zespołu trójstronnego do spraw ochrony zdrowia z listopada 2021 roku, wspólnie ze stroną rządową i związkową uzgodniono, że od 2023 ze wzrostu nakładów na ochronę zdrowia połowa będzie przeznaczana na ustawę o minimalnym wynagrodzeniu zasadniczym, a połowa na wzrost dostępności świadczeń i nowe technologie.

Dopóki Ministerstwo Zdrowia będzie łamać stanowisko zespołu trójstronnego z listopada 2021 roku, to zasadnicza część, jeżeli nie całość wzrostu nakładów na ochronę zdrowia, będzie szła na wynagrodzenia. W niektórych przypadkach wynagrodzenia w publicznym sektorze są ekstremalnie wysokie i nie mogą być pokryte w ramach środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zasilanego 9 procentową składką. Jako Federacja Przedsiębiorców Polskich zrobiliśmy analizę, że pomimo dosyć dynamicznego nominalnego wzrostu nakładów na ochronę zdrowia przez ostatnie 5 lat, liczba realizowanych świadczeń wzrosła tylko o 3 procent.

Cały artykuł dostępny na rynekzdrowia.pl https://www.rynekzdrowia.pl/Finanse-i-zarzadzanie/Kominy-placowe-w-ochronie-zdrowia-Publicznego-systemu-nie-stac-na-ekstremalne-wynagrodzenia,252210,1.html